Venerable Ignacia del Espiritu Santo

(Larawan mula kay Alex Castro)

Si Ignacia Iuco del Espiritu Santo ay ang pinakaunang Pilipinang nagtatag ng isang kongregasyong Pilipino para sa mga kababaihan sa Pilipinas. Ipinanganak si Del Espiritu Santo sa Binondo, Maynila noong 1663 kina Jusepe Iuco, isang imigranteng Intsik mula sa Amoy, Tsina, at María Jerónima, isang katutubong Pilipina. Bininyagan si Ignacia noong ika-4 ng Marso, 1663 sa Iglesia delos Santos Reyes ng Parian. Ninais ng kanyang mga magulang na siya ay lumagay na sa tahimik ngunit hindi ang pag-aasawa ang kalooban ng Diyos para kay Ignacia. Sa halip, sumangguni si Ignacia kay Padre Paul Klein, isang Heswita mula sa Bohemya na dumating sa Maynila noong 1682. Ibinagay sa kaniya ng pari ang Pagsasanay na Pang-kaluluwa ni San Ignacio. Matapos ang panahong ito ng pag-iisa at pananalangin, ipinasya ni Del Espiritu Santong "manatili sa serbisyo ng Banal na Kamahalmahalan" at "mamuhay nang may pawis sa kaniyang kilay". Nilisan niya ang kaniyang tahanan at kinipkip ang kaniyang kaisa-isang karayom at gunting. Nagsimula siyang mamuhay mag-isa sa isang bahay na nasa likuran ng Kolehiyong Hesuita ng Maynila. Ang kaniyang buhay ng pananalangin at paggawa ang nakahikayat ng mga katutubong kababaihan na nakadama rin ng pagtawag sa buhay na makarelihiyon subalit hindi matanggap sa mga itinatag na kongregasyong noong kapanahunang iyon. Tinanggap ni Del Espiritu Santo ang mga kababaihang ito sa kaniyang samahan at dito nagsimula ang pinakauna niyang pamayanang relihiyoso. Nakilala sila bilang Beatas del Compania de Jesus o Mga Madre ng Samahan ni Hesus dahil sa malipit nilang pagtanggap ng mga sakramento mula sa Simbahan ni San Ignacio. Marami silang ginawang mga gawain pang-deboto doon, na katuwang mga paring Hesuita bilang mga direktor pang-espiritu at taga-kumpisal. Itinuon ni Del Espiritu Santo ang kaniyang buhay sa mga pasakit ni Kristo at sinubok na gayahin si Hesus sa pamamagitan ng buhay sa pagsisilbi at pagpapakumbaba. Ipinadama niya ang kaniyang espirtwalidad na may paninilbihang may kababaan ng loob sa pamamagitan ng kakayahang magpatawad, pagpasan ng mga kamalian na may pasensiya at pagtatama na may kahinahunan at tahimik na pagtitiis. Binigyang-diin din niya ang pagaalay sa kapwa sa loob ng pamayanan na inaalay sa Abang Inang Maria. Pinilit niyang maging isang wangis ni Maria sa harap ng kaniyang mga kasama at hinikayat gawing modelo si Maria sa pagsunod sa mga yapak ni Hesus. Sumali rin sa mga gawaing pang-deboto si Del Espiritu Santo at ang mga beata, at tumulong din sila sa mga paring Hesuita sa pamamagitan ng paghahanda sa mga sumasaling deboto sa mga pagsasanay na pang-espiritu. Isinulat ni Del Espiritu Santo ang mga konstitusyon ng kaniyang pamayanan at ipinasa para payagan noong Hulyo 1, 1726. Matapos maaprubahan noong 1732 ng Piscal Provisor ng Maynila, ipinasya ni Del Espiritu Santong bitawan ang kaniyang responsibilad bilang punong-madre ng kaniyang kumbento. Namuhay siya bilang karaniwang kasama hanggang sa kaniyang kamatayan. Nakita ito ni Padre Murillo Velarde ng Lipunan ni Hesus bilang isang magiting na hudyat ng pagpapakumbaba. Walang kagustuhan si Del Espiritu Santong mag-utos at maging dominante. Sa pagtutuos ni Padre Velarde, si Del Espiritu Santo ay isang tunay na babaeng may lakas ng kalooban na napagwagian ang mga malalaking kahirapan na hinarap niya sa pagtatatag ng kongregasyon mula simula hanggang katapusan. Namatay si Del Espiritu Santo habang nakaluhod na tumatanggap ng komunyon noong Setyembre 10, 1748, sa gulang na 85. Inilibing siya sa Simbahan ni San Ignacio. 84 na gulang. Hinirang siyang Venerable ni Papa Benedicto XVI noong ika-6 ng Hulyo, 2007.

(Mula sa Wikipedia)